Okee, ik zit er nu al een tijdje om heen te draaien. Niet dat jou dat zou zijn opgevallen. Want ik heb de tekst telkens weer gedeletet. Zo handig dat dit kan. Want het was het steeds net niet. Het voelde net niet goed. En ik begon al een beetje te balen van mezelf. Omdat ik voel dat ik wat wil zeggen maar het er gewoon even net niet uit wil komen.

En meestal delete ik niets. Ik tik gewoon fanatiek door. Mensen vragen me soms hoe het kan dat ik zoveel schrijf. Nou, daarom dus. Dat is mijn geheim. Niets bijzonders aan. Gewoon beginnen met typen en niet ophouden totdat je een tekst op digitale papier hebt staan. En ik denk er over het algemeen niet eens echt over na. Het komt gewoon. Op de een of andere manier. Ik type gewoon wat ik ‘hoor’. Wat ik voel. En dat is ook de reden dat er af en toe nog wel een spelfout in zit. Want ik lees het daarna niet uitgebreid na. Waarom niet? Omdat ik dan ga nadenken.

Kan ik dit wel zeggen. Is dit niet te direct? Is dit niet te stom?

Je weet wel, dat soort dingen. En dus slinger ik het gewoon op het internet. Er op vertrouwen dat degenen voor wie de tekst bedoeld is, die met de boodschap resoneren, hem wel zullen vinden en lezen. En zich niet al te veel storen aan een type fout hier en daar.

Maar nu lukte het even niet. Het wilde even niet komen. En ik zat maar wat rond te tikken op mijn laptop en het voelde gewoon niet goed. Dus hups, deleten die handel en over nieuw. Waarom? Waarom wilde het niet? Ik denk omdat ik tegen iets aan zit te hikken wat ik toch wel spannend vind. Om te zeggen. Ik las net een mailtje van iemand die de moeite had genomen om op een van mijn mails te reageren. Nu ik steeds meer zichtbaarder word krijg ik ook steeds meer mail. En meestal zijn dit hele leuke mails. Van vrouwen die me vertellen zich zo in mijn teksten te herkennen. Hartstikke leuk! (Stop hier dan ook zeker niet mee).

Maar af en toe zit er ook een mailtje tussen van iemand die het niet begrepen heeft. Die mijn teksten veel te stellig vindt. Dat ik te veel aannames maak. Over hoe mensen zich zouden voelen. Zij voelde zich in ieder geval niet zo. Zo’n soort mail las ik dus net. En begrijp me niet verkeerd. Het was verder een hele nette mail. Niets mis mee. Geen rare dingen of zo. Dus ik ben ook niet boos. Ook niet teleurgesteld. Of wat dan ook.

Alleen maar verwonderd. En ergens vind ik het ook wel een beetje grappig. Want, en dit zal voor veel ‘hardcore’ therapeuten e.d. misschien heel raar klinken:

Ik wil niet iedereen helpen!

In mijn opleiding als diëtist, ook al weer jaren geleden, heb ik geleerd om zoveel mogelijk mensen te helpen. Ik leerde van een heleboel ziektes, aandoeningen en diëten maar ik heb altijd het gevoel gehad niet genoeg te weten. Ik had altijd het gevoel dat ik nog meer moest weten. Meer bijscholingen moest volgen om nog maar meer te weten over diabetes, ondervoeding, hart- en vaatziekten, longaandoeningen, kanker, allerlei allergieën en weet ik het wat.

En toen wist ik het ergens al, en werd het me gaande weg ook steeds duidelijker: dit kan toch niet?! Dit is toch geen doen? Ik kan toch niet serieus beweren dat ik iedereen die op mijn bed komt en een dieetadvies nodig heeft kan helpen? Het is te veel. En te verschillend. Toen voelde ik al dat specialiseren het toverwoord was. En nam, en neem, ik collega therapeuten die een waslijst aan aandoeningen op hun site hebben staan waarmee ze je kunnen helpen eigenlijk niet meer serieus (mag ik dat zeggen?).

Dus toen ik ontslag nam en voor mezelf ging beginnen, wist ik één ding zeker: ik kan, en ga, niet iedereen helpen! En dat is wat ik doe. Ik help één specifieke groep vrouwen. Vrouwen zoals mij. Die graag zouden willen.

Die voelen dat ze meer in hun mars hebben maar het er gewoon niet uitkrijgen. Omdat ze zich geremd voelen. Door hun eigen angsten en onzekerheden. Het contact met hun gevoel kwijt zijn. Niet meer op zich zelf durven te vertrouwen. Maar onder dat alles toch ergens diep van binnen nog weten dat ze zoveel krachtiger zijn dan ze denken. Vrouwen die weer aan het stuur van hun eigen leven willen gaan staan en bewust het leven van hun dromen willen creëren. Vrouwen zoals ik dus. En jij. Als je dit nog steeds leest. Die doormaken wat ik heb doorgemaakt. En waarbij ik jou kan helpen. Dat zijn de vrouwen tot wie ik praat. Dat zijn de vrouwen die ik kan helpen. Dat zijn de vrouwen die ik wil helpen.

Dus als jij je hierin niet herkend. Als jij je niet herkend in de dingen die ik schrijf. Nou dan je, om het maar even netjes te zeggen, hier op de verkeerde plek!

En dat geeft niets. We maken allemaal wel eens een misstap. Geen man overboord. Het is heel makkelijk te corrigeren. Zie je dit berichtje op Facebook? Klik dan gewoon op ontvolgen en je ziet nooit meer wat van mij! En lees je dit bericht op de mail? Nou dan is het helemaal makkelijk. Scrol even door naar onderen en daar kom je vanzelf ergens het woord uitschrijven tegen. En als je daar op klikt ben je voorgoed van me af! Makkelijk niet? En echt. Helemaal geen probleem. Even goede vrienden. Ik snap best dat dit een beetje raar over kan komen.

Want ja, moeten we niet proberen iedereen te vriend te houden? Iedereen te helpen? Voor zover dat kan?

Allemaal een doekje voor het  bloeden maar aan de werkelijke pijn, de werkelijk oorzaak, daar komen we niet aan toe. Nou, niet meer dus. In ieder geval niet hier. Ik ben al een tijdje terug van de ‘ik durf niet te kiezen en dus wil ik iedereen helpen’ trein afgestapt. Ik wil niet iedereen helpen! En als je nog steeds hier bent. En niets van deze boodschap snapt. Nog een laatste hint: daarom schrijf ik dus zo specifiek!

Dus voel je niet verplicht als je niets hebt met mijn boodschap. Je niet herkend in wat ik te zeggen heb. Ga lekker je eigen weg. Helemaal goed.

En ben je hier nog en heb je wel wat met mijn boodschap? Super! Helemaal fijn! Je zit op de juiste plek! Je hoort er helemaal bij! Fijn dat je er bent!

En als ik dan één afsluitend inzicht aan het eind van deze blog mag meegeven: Durf te kiezen. Voor wat het is dat je wilt. Maar ook voor wat het is dat je niet wilt. En houd je daar aan! Wat anderen ook zeggen. Jij weet waar jouw kracht ligt. Jij weet waar jij goed in bent. Jij weet wat jij hier op aarde te doen hebt. En doe dat. Dat ding. En de rest? Dat is iemand anders zijn ding. Dus laat die ook lekker zijn ding doen.

Je kan niet iedereen helpen.

-XX-
Anke

Ps: Heb je het al gezien? Wat? Mijn 6 weekse online training ‘Werken met orakelkaarten’! Ik heb er zo’n zin in! Ik ben helemaal gek van kaarten. Maar dat heb ik vast al eens eerder verteld. Waarom? Omdat ik orakelkaarten gewoon zo’n geweldig hulpmiddel vind! Want dat is het. Laten we daar duidelijk over zijn. Het is geen wondermiddel. Ook geen tovermiddel. Orakelkaarten zijn een hulpmiddel. Om te communiceren. Met je gevoel. Je onderbewuste. Je hogere zelf. Je spirituele helpers. Net hoe je het noemen wilt. En daar zijn ze super goed in!

Want weet je wat het is…? Natuurlijk zitten alle antwoorden in jezelf. Kan je alle antwoorden uit jezelf halen. Met of zonder orakelkaarten. Maar wat ik het gemerkt is dat je soms gewoon niet zo diep wilt graven. En gewoon een antwoord wilt hebben. Maar ook dat het voor veel mensen nog best wel lastig is om volledig te vertrouwen op je gevoel. En daar kunnen orakelkaarten je geweldig bij helpen!

Dus wat gaan we doen? 6 weken. Een online training. Werken met orakelkaarten. Waarin ik je alle ins en outs laat zien van het werken met orakelkaarten zodat ook jij hiermee aan de slag kan. En misschien vraag je je nu af: maar werkt dit ook voor mij? Kan ik ook antwoorden krijgen m.b.v. orakelkaarten? Praten de kaarten ook tegen mij? Ik ben helemaal niet zo ‘spiritueel’? Jep! Dat kan! De kaarten praten tegen iedereen! Iedereen die er voor openstaat en bereid is om te luisteren. Dus ook voor jou!

Wanneer ga je los? Nu! Direct! Nadat je je het aangemeld natuurlijk. En dan krijg je elke week een training (bestaande uit pdf’s, video’s en werkbladen) in je mailbox. En natuurlijk een Facebook groep. Waarin ik zelf actief aanwezig zal zijn en jij al je vragen kan stellen!

Oh, ook handig om te zeggen: Alles is daarna voor jou. Om te houden. Voor eeuwig en altijd. Dus mocht je de komende weken een paar weken op vakantie zien en niet met de training aan de slag kunnen. Geen probleem. Je kan de training helemaal in je eigen tempo volgen.

Dus wat zeg je ervan? Ja, vertel me meer!