Kan een zere teen je iets leren over loslaten? Jep. Mij tenminste wel.

Dit weekend had ik met mijn 2 zussen een zussenmiddag. Super leuk. Ik had het idee geopperd. En een andere zus had het ook daadwerkelijk allemaal geregeld. En nu ik dit zo opschrijf denk ik, dat klopt ook perfect. Ik ben van het ideeën de wereld in strooien. Het dan ook daadwerkelijk uitvoeren, in de zin van dingen moeten regelen, is minder mijn ding. Er is nog even getwijfeld of we gingen high tea’en of iets creatiefs zouden doen (voor mij was er geen twijfel. High tea. Natuurlijk! Waarom zou je gaan freubelen als je ook kan eten?!). Maar uiteindelijk werd het dus de high tea.

Geen probleem zou je denken. Alleen was het een high tea met een wandeling. Normaal geen probleem, maar nu nog even wel. Vorige week (ja echt, een week geleden) heb ik mijn teen gestoten tegen de hometrainer die hier op zolder stof staat te vangen. (Dat ding moet echt weg. Dus wie er nog één zoekt, mail me!) Nou stoot ik wel vaker in mijn onhandigheid een teen dus ik had er niet veel aandacht aan besteed. Al deed het wel verrekte zeer. Totdat ik hij dik en blauw werd, toen dacht ik wel, shit.

En nu strompel ik al een week rond. Het gaat wel wat beter, maar lopen voelt nog steeds niet lekker om over schoenen aantrekken maar helemaal niet te spreken. En nu zouden we dus een wandeling van ongeveer een uur doen.

Oh, help.

De high tea was echt op een super leuke locatie. Een nostalgisch huisje in Nijeholtpade. Gewoon bewoont door een ouder echtpaar die in hun tuin en woonkamer high tea’s ed organiseerde. Alles zelf gemaakt. Heerlijk!
We begonnen met thee en zelfgemaakte appeltaart. Om daarna te gaan wandelen en af te ronden met een uitgebreide high tea.

Nu had mijn zus gelukkig hardloop schoenen in de auto (waarom had ik daar nu niet aan gedacht?) en die liepen een stuk beter met mijn zere teen dan de gympen die ik aan had getrokken. Dus die heb ik aan getrokken. Het rondje gelopen door de bossen en weilanden. Prachtig! Blij dat ik een lange broek aan had, want mijn andere zus werd ondertussen lek geprikt. En daarna dus nog heerlijke ge-high tea’t. Heerlijk. Hartig en zoet. Konden geen paf meer zeggen naar afloop.

Maar nu zit ik hier, thuis te typen, met een zere teen. Want ja, het wandelen ging op zich wel. Al kon ik na afloop niet wachten om mijn schoenen uit te trekken en mijn voet weer wat ruimte te geven. Maar het ging. Maar nu, een dag later, doet hij meer pijn dan gister en strompel ik weer door het huis. En zit ik te balen. Wat duurt het lang. Wanneer gaat dit nu over. Ik heb al een week niet wezen hardlopen. Ik wil weer…..Dat ik dacht.

Okee Anke. Kappen nu. Niets gebeurt voor niets. Alles heeft een reden. Alles gebeurt voor mij. Mijn hoogste goed. Dus wat is hier aan de hand. Wat wil mijn zere teen mij leren? En opeens wist ik het! Voelde ik het! Loslaten!

Oh nee, dacht ik. Niet weer. Ik ben klaar met loslaten. Maar ik wist, voelde, dat het klopte. Ik krijg weer een nieuwe les in loslaten. Verwachtingen loslaten. Gehechtheid loslaten. Aan het eindresultaat. Te stoppen met pushen. Proberen de uitkomsten de beïnvloeden. Ze snel mogelijk weer goed te voelen. Want dit wil ik niet.

En vertrouwen.

Vertrouwen dat alles op het juiste moment gebeurt. Voor een reden. En dat dit me ook weer heel veel moois gaat brengen. En dat ik mee mag gaan. In de flow. In de flow van mijn zere tenen. Totdat zij zeggen dat het goed is. Klaar is. En dat ik, tot die tijd, niets hoef te doen. Niets hoef te gaan forceren. Niets hoef door te duwen. Omdat ik vind dat ik iets moet doen.

Loslaten dus. En vertrouwen. En toen ik me dat realiseerde kon ik er ook wel weer om lachen. Hoe zelfs zo’n gekke teen je weer terug bij de kern kan brengen. De kern van het leven. Want is het niet met alles zo? Loslaten en vertrouwen! De basis.

Wat is het dat je wilt?

En of dat nu een gezonde teen is waardoor je weer soepeltjes kan lopen. Een nieuwe baan. Een nieuwe partner. Wat dan ook. Het maakt niet uit. Zodra je weet wat het is dat je wilt. Is de volgende stap altijd loslaten en vertrouwen.

En dan natuurlijk afstemmen! Luisteren naar je gevoel. En je innerlijke leiding volgen. Want die weet wat er moet gebeuren. Wat er nodig. En zal je de kant wel opsturen. Als jij maar durft los te laten. Vertrouwen op de inzichten die je krijgt en daar naar durft te handelen.

En wat mijn innerlijke leiding mij zegt? Dat het gewoon tijd is om het wat rustiger aan te doen. Te relaxen. En nog een keer dieper de les van loslaten en vertrouwen te leren. Dus dat ga ik dan ook maar doen. Me er aan overgeven .

En jij? Wat mag jij loslaten?

-XX-
Anke

Ps: Zit jij al bij De kunst van Gelukkig zijn Facebook groep? Daar hebben we het over magische maandag, dromerige dinsdag, dankbare donderdag en al dat soort zaken. Over geluk. Over succes. Over wat te doen als het even niet zo lekker gaat. Kom jij er ook bij? –>  https://www.facebook.com/groups/877603929037330/