Laat jij zien wie je werkelijk bent?

Laat jij zien wie je werkelijk bent? Of laat jij de wereld zien wie je bent? Waar je voor staat? Wat je denkt? Wat je voelt? En wat je te zeggen hebt?

Laat jij je zien voor wie je werkelijk bent?

Of verstop je je?

Achter een laag ‘ik doe alsof’.

Druk je het weg?

Je gevoelens!
Je gedachten.

Wat je op je hart hebt!

Want.

Dat mag je niet zeggen.
En dat mag je niet denken.
Dat mag je niet voelen.

Of gewoon. Omdat je het niet wilt weten.

Wat je denkt.
Wat je voelt.

Want ja. Als je het weet. Er echt bewust van bent. Van wat je denkt.

En het echt voelt! Wat het is dat je voelt.

Dan moet je er ook wat mee!

Dan kan je niet meer doen alsof.

Doen alsof. Het allemaal wel ok is. Het echt niet zo beroerd is. Dat je niet zo moet zeuren.

Je hebt het toch prima voor elkaar?

Je hebt werk. Waar je niet eens al te hard je best voor hoeft te doen.

Gewoon opdagen. Je ding doen. Aan het eind van de dag weer naar huis.

En zeker weten dat aan het eind van de maand je geld weer wordt gestort.
Wat ook nog best een ok hoeveelheid geld is.

Dus. Wat heb je te klagen?
Niets toch?

Dit is toch hoe het je altijd is voorgespiegeld?
Wat je altijd is verteld?
Wat belangrijk is?

Naar school.
Studeren.
Je best doen.
Een baan vinden.
En dan zorgen dat je daar tot het eind der dagen kan blijven.
En als je dan toch echt wat anders wilt.
Nou, dan zorg je dat je eerst een andere baan hebt. Voordat je je oude baan opzegt. Want ja.
Je gooit je oude schoenen niet weg voordat je een paar nieuwe hebt.

Toch?

En hoe is dit voor je?

Om op deze manier te leven?
Om op deze manier te zijn?

Want dat is het?

Je bent het.
Je leeft het.

Dat is hoe het werkt?

Hoe dit voor mij was?

De eerste jaren prima. Geen probleem. Ik was nog vol enthousiasme. Vol ambitie.

En ik dacht. Heel naief misschien 🙂.

Dat als ik eenmaal dat vaste contract had.
Dat als ik eenmaal zeker wist dat er elke maand zoveel geld op mijn rekening gestort zou worden.

Al mijn zorgen voorbij zouden zijn.

Nou, dat was echt verkeerd gedacht 🙂.

Maar ja. Ik dwaal af. Want dit is niet waar ik het vandaag met je over wilde hebben.

Ik wilde het dus met je hebben over dat doen alsof.

Doen alsof.

Het zo goed met je gaat.
Jezelf groot houden.
Jezelf ‘beter’ voordoen dat je bent.

Je gevoelens onderdrukken.
Je emoties onderdrukken.
En je gedachten onderdrukken.

Wat is dat toch?

Waarom verstop je je?

Wat ik denk. Wat het voor mij was.

Is omdat je bang bent!

Bang! Voor wat je gevoelens. Je emoties. Je gedachten. En je willen vertellen!

Bang.

Voor wat het kan betekenen.

Als je je gevoelens. Je emoties. Je gedachten.

Echt de vrije loop laat gaan!

Want ja. Zoals ik al zei. Dan moet je er wat mee.

Maar. En dat is natuurlijk de hamvraag.

Wat maakt dat je denkt dat je er niets mee kan?

Wat maakt dat je denkt.
Dat je niets met je gevoelens kan.
Niets met je emoties kan.
Niets met je gedachten kan.

Wat bedoel ik met niets kunnen?

Dat je denkt dat het je alleen maar ellende. Gedoe. Onzekerheid. Angst. En al dat soort dingen gaat opleveren.

En ja. Misschien is dat eerst zo. Even.

Maar daarna! Daarna! Als je door die eerste fase heen bent. Door de eerste angst en onzekerheden heen bent.

En weer echt in contact staat!
Met je gevoel!
Met je intuïtie!

Ja, met wie het is dat je werkelijk bent!!!!

Want gaat het daar niet uiteindelijk om?

Als je daar bent. Op dat punt bent!

Dan wordt het allemaal zoveel makkelijker. Zoveel leuker!

Maar ja, dan moet je eerst wel even door die shit fase heen.

Want ja, die is er.

Ik weet het. Want ik heb ook zo geleefd 🙂. Jarenlang. Mezelf aan alle kanten onderdrukken.

Doen alsof.
Mijn gevoelens. Mijn emoties. En mijn diepste gedachten.
Wegdrukken.
Net doen alsof ze er niet zijn.

En toen dat echt niet meer lukte.

Want geloof me. Op een gegeven moment kom je op een punt waarop dat gewoon niet meer lukt.

Hoe hard je er ook tegen verzet!

En toen dat dus niet meer lukte. En ik het wel toe moest laten.

Wat ik echt voelde.
Wat ik werkelijk dacht.

Nou, toen kwam de beerput los.

En dat was echt niet leuk.

Alles kwam op losse schroeven.

Wie ben ik?
Wat wil ik?
Waarom ben ik hier?
Wat heb ik hier op aarde te doen?

Al dat soort vragen. Kwamen als een gek omhoog zetten.

En veroorzaakte vrachtladingen aan onrust.

Maar nu?
Een paar jaar later.

Ben ik zo dankbaar!
Dat ik door deze fase heen ben gegaan.

En ik sta waar ik nu sta.

Maar ik weet ook.
Dat het niet zo moeilijk had hoeven zijn.
Dat ik al veel verder had kunnen zijn.

Als ik het maar eerder had toegelaten!
Mijn gevoelens.
Mijn emoties.
Of mijn gedachten.

En er in was gedoken.

En op onderzoek was gegaan.

Naar wat ze me wilden vertellen!

Want ja. Het wil je altijd wat vertellen!

Blijkbaar was ik een trage leerling 🙂.
En dat geeft niet.
Alles is zoals het zou moeten zijn.

Maar ik wil dat je weet. Dat je snapt.
Dat het zo niet hoeft te zijn!

Als jij maar toelaat!
Als jij maar luistert!

Naar wat je gevoel. Wat je emoties. Wat je diepe gedachten. Je hart en je ziel.

Je wil vertellen!

En daar naar luistert!
En daar naar handelt!

Jezelf laat zien. Voor wie het is dat je werkelijk bent!

En ja. De weg er naar toe is misschien even spannend.

Maar er is geen andere weg!
Er is geen andere manier!

Niet als je echt wilt leven!
Je mooiste leven!
Een leven vol leven!

Waarin je doet wat je wilt. Waneer je het wilt. En hoe je het wilt!

En ja. Dit kan ook voor jou!

-XX-

Anke
De Kunst van Gelukkig zijn

Klaar om de leiding over je eigen leven te nemen en bewust het leven te creëren dat je wilt? Download dan hier mijn gratis ebook: de 5 vragen die jezelf elke dag moet stellen om het leven te creëren dat je wilt!