Laat jij je eigen kracht zien?

Laat jij je eigen kracht zien?
Jeeminee. Wat heb ik een weekend achter de rug. En ja, echt net achter de rug. Want mijn weekend duurde deze keer tot maandagavond 9 uur 🙂. En hij begon al op vrijdag ochtend! Je weet wel. Zo’n weekend.

We hadden een feestje! Mijn ouders waren 40 jaar getrouwd en hadden ons allemaal. Kinderen en kleinkinderen. Getrakteerd op een weekendje Efteling.

Met bijna 20 man in een mega huisje. Vrijdag aan het eind van de ochtend waren we er. En maandag om kwart voor 7 reden we weer van het terrein af.

En de tijd er tussen? Hebben we door het Efteling park geslenterd. Want ja, dat is wat je doet. Slenteren. Al zag ik ook af en toe wat mensen voorbij rennen. Die wilden het tempo blijkbaar een beetje opvoeren.

Hoe dan ook. Het was geweldig. De kinderen hebben genoten. Wij hebben ook genoten.

En toen we gisteravond thuis kwamen? Waren we kapot. En dan ook echt. Kapot. Allemaal.

Zelfs mijn stoere zoon van 12 kon gaan pap meer zeggen en rolde direct zijn bed in 🙂.

Ik weet niet. Zo’n weekendje niets doen. Behalve de hele dag buiten rondhangen en naar Yoki en Jet luisteren is erg vermoeiend 🙂.

Plannen die mislukken.

En ik had natuurlijk weer allemaal plannen. Ik zou in de avond nog wat mailtjes ed voor klanten klaar zetten. En natuurlijk veel lezen. Want ja, daar houd ik van. En wie weet. Kon ik zelfs ook nog wel wat schrijven.

Ik bedoel. Moet lukken toch?

Nou, niet dus.

Het internet blokkeerde elke pagina waar ik naar toe wilde gaan. Dus nog even die laatste mails klaar zetten ging niet lukken.

En lezen? Nou, volgens mij heb ik 2 hoofdstukken gered. Maar dat was het dan ook echt.

Ik wilde wel maar kon het gewoon niet. Te moe. Helemaal op. En dan lag ik ook nog elke avond als een van de eersten op bed 🙂.

En schrijven? Geen letter.

Behalve dan op de kaartjes voor mij ouders, mijn vader en mijn zus (die laatste 2 waren ook nog jaren geweest en dat vierden we ook nog even tussendoor). Waar ik natuurlijk vergeten was een cadeautje te regelen. Dus dat hebben we opgelost met een leuke Efteling kaart 🙂.

En nu? Wat nu?

We zijn weer thuis. De kinderen weer op school. En ik zit hier. Een beetje voor me uit te staren. Waar gaan we beginnen? Wat gaan we doen? Welke kant gaan we op?

Want er is wel iets verandert. Er voelt iets verandert. In mij. Al voor dit weekend. Maar tijdens het weekend viel het me nog meer op.

Want ik weet niet hoe het met jou is. Maar als ik weer eens lange tijd met mijn familie ben. En dan bedoel ik mijn eigen ouders, broer, zussen ed. Dan voel ik me altijd weer terug glippen. Terug glijden. In oude rollen. Oude patronen.

Alsof je weer wordt wie je altijd was. Snap je wat ik bedoel? Alsof je de draad van vroeger weer oppakt.

En op zich is dat niet gek.

Mensen hebben een bepaald beeld van je. Je familie heeft een bepaald beeld van je.

En in mijn geval was dat altijd:

Anke is een beetje raar.
Anke is anders.
Ze praat te veel.
Anke praat voordat ze denkt.
Anke kleed zich anders (lees: gek 🙂).
Ze is een dromer.

Dat soort dingen.

En dat is ook zo. Dat is ook wie ik ben. Ik ben een beetje raar. Ik ben een beetje anders. Dan mijn familie in ieder geval 🙂. Ik praat veel. En snel! Ik flap er van alles uit. Ik heb mijn eigen kleding smaak. Die anders is dan die van mijn zussen. Ik ben een dromen. Ik ben soms afwezig. En zit lekker in mijn eigen wereldje.

En ik heb jaren gedacht dat dit niet goed was. Dat dit verkeerd was. Dat ik niet goed was. Hierdoor.

En ook toen ik dit niet meer dacht. Toen ik me al aardig had verzoend met wie ik was. Had ik nog steeds ergens het idee. Dat als ik met anderen was. Met mijn familie was.

Dat ik me aan moest passen. Anders moest zijn. Mijn best moest doen. Om het anderen naar de zin te maken. Er bij te horen. Mee te doen. Opgaan in de rest.

Zoiets.

Maar ja, dat lukte natuurlijk nooit. En dus zat ik nooit lekker. Was ik nooit tevreden. En ging ik altijd weg met een dubbel gevoel.

Ik had niet mee gedaan met de rest. Maar was ook niet dicht bij mezelf gebleven. Mijn eigen ding gegaan. Gewoon mezelf zijn 🙂.

En daarna had ik altijd weer een paar dagen nodig om weer in mijn eigen ritme te komen. En gewoon weer happy te zijn met mezelf.

Maar deze keer dus niet!

Iets was anders. Ik was anders!

Ik voelde dat ik gewoon mezelf kon zijn. Gewoon mezelf mocht zijn.

Van mezelf!

Want natuurlijk mocht ik dat altijd wel van mijn familie. Maar ja, ik had altijd het idee dat ik hetzelfde moest zijn 🙂.

Maar nu dus niet. Ik ben gewoon mijn eigen gekke zelfs geweest. En, het belangrijkste van alles, me niet ‘slecht’ gevoeld over het feit dat ik was wie ik was.

Ik ben wie ik ben!

Gevolg?

Dat ik nu dus hier thuis zit met een sterk gevoel. Een krachtig gevoel! Dat alles anders is!

Dat ik anders ben!

En toch totaal niet 🙂.

Dat alles waar ik al jaren en jaren mee bezig ben. Mezelf accepteren voor wie ik ben. Van mezelf houden voor wie ik ben. En mezelf laten zien voor wie ik ben.

Meer en meer aan het verankeren is. In mezelf.

En dat ik krachtiger en krachtiger word.

Dat die krachtige vrouw die er in me zit. En er al aardig vaak uitkomt 🙂.

Er nog meer en meer uit komt 🙂. Waar ik ook ben.

En dat is eigenlijk wel een heel fijn gevoel!

Want uiteindelijk gaat het maar om 1 ding:

Wie ben je?

En dat is eigenlijk hetzelfde als:

Wie wil je zijn?

En ik heb altijd een duidelijk beeld gehad van wie ik wilde zijn. Altijd gevoeld dat dit ook de vrouw is die ik ben.

En werk er al jaren en jaren aan om deze vrouw het levenslicht te laten zien. Omdat ik weet dat ze er is.

En ze kwam al meer en meer naar buiten. Maar nog niet zo vaak als ik zou willen. Want ja. Iets met:

Wat zullen ‘ze’ er van vinden?!

En ‘ze’ is iedereen 🙂.

En dit weekend realiseerde ik me. Het maakt me steeds minder uit wat ‘ze’ er van vinden 🙂.

En dat was een heel bevrijdend gevoel!

Omdat ik weet. Net zoals jij weet. Dat de enige manier om echt te leven. Voluit te leven.

Het leven te leven waarvoor je hier bent gekomen.

Is door op alle fronten jezelf te zijn.

Te zijn wie je wilt zijn! Te zijn wie je bent!

En dat. Die 2. Zijn wie je wilt zijn. Zijn wie je bent.

Is een en de zelfde!

Dat ben jij!

En door die persoon te zijn.

Leef jij je mooiste leven!
En ben je het meest van waarde! Voor iedereen!

Ben jij wie je wilt zijn? Ben jij wie je werkelijk bent?!

-XX-

Anke
De Kunst van Gelukkig zijn

Klaar om de leiding over je eigen leven te nemen en bewust het leven te creëren dat je wilt? Download dan hier mijn gratis ebook: de 5 vragen die jezelf elke dag moet stellen om het leven te creëren dat je wilt!