Eerst zien dan geloven?!

Zo is het toch? Dat is toch zoals je het altijd geleerd hebt? Eerst zien en dan geloven. Wat? Nou, alles eigenlijk. Eerst maar eens zien of je echt die baan kan krijgen die je zo graag wilt. Dan geloven we het. Eerst maar eens zien of Pietje echt kan waarmaken wat hij zegt, dan geloven we het. Eerst maar een zien of je het echt in je hebt om voor jezelf te beginnen, dan geloven we het.

Eerst zien, dan geloven.

Gek eigenlijk dat dit zo in ons wezen inbakken ziet. Eerst zien, dan geloven. Dat is vast niet altijd zo geweest. Ik bedoel, het christelijke verleden dat we als land hebben was het vroeger toch vooral, gewoon geloven. Toch? Misschien komt het daar ook wel vandaag. Dat we als natie vroeger gewoon moesten geloven. Ook al had je twijfels. En was er geen ruimte om die twijfels te bespreken. En dat we nu daarom massaal zijn overgestapt op het adagium: eerst zien dan geloven.

Met als gevolg dat we nu ook allemaal massaal zeggen: als ik iets niet zie, dan is het er ook niet. Als ik het niet kan zien, dan bestaat het niet.

En dat begint al echt op jonge leeftijd. Ik zie het bij mijn zoon van 11. Ik ben christelijk opgevoed en naar christelijke scholen geweest. Mijn kinderen gaan ook naar een christelijke basisschool. En af en toe gaan we ook nog naar de kerk. Dus ze krijgen wel wat mee van het christelijke gedachtegoed. Maar mijn zoon heeft er niets mee. God bestaat niet. Waarom niet vraag ik hem dan. Nou, ik kan hem toch niet zien?

Dan de ik jeetje, op die leeftijd al. Dat vasthouden aan zekerheden. Aan wat je kan zien. En dan zeg ik tegen hem iets als: maar de wind kan je ook niet zien en toch weten we dat de wind er is, want we zien de effecten van de wind. En zo is het met God (het Al, het Universum…) net zo. Maar daar heeft hij geen oren naar. Maar toch denk ik dat er wel wat blijft hangen en dat het bij hem ook een beetje puber gedrag is, maar ok.

Hoe ik hier zo bij kom? Omdat ik deze zin gister hoorde toen ik tijdens het hardlopen een luisterboek aan het luisteren was. Eerst zien, dan geloven.

Ik denk dat dit precies de reden is waarom zoveel mensen tegenwoordig worstelen. Het zwaar hebben. Met zichzelf in de knoop zitten. Omdat je voelt dat je zoveel meer in je mars hebt. Dat je niet op het juiste pad zit. Dat er nog iets anders is wat je hier op aarde te doen hebt. Maar je doet het niet. Je durft het niet.

Waarom?

Omdat je eerst wil zien en dan pas kan geloven.

En dat is denk ik, even heel hard gezegd, het verschil tussen degenen die doen degenen die niet doen. Degenen die doen wat ze echt willen en daar succes mee behalen en degenen die niet durven te doen wat het is dat ze diep van binnen echt willen gaan doen.

Degenen die doen, die geloven! Die geloven eerst en zien dan!

En degenen die niet doen? Die willen eerst zien en dan pas doen!

Maar ja, om resultaten te kunnen zien, om de vruchten van je werk te plukken zal je toch eerst ergens moet beginnen. En als je begint dan weet je nog niet precies waar het naar toe zal gaan. Wat het eindresultaat zal zijn. Je kan het nog niet precies zien. En dus moet je geloven om überhaupt te beginnen!

Dus, voel jij dat het tijd is voor veranderingen? Tijd om je hart te gaan volgen en te gaan doen wat je echt wilt?

Begin dan met geloven. Ga dan doen. En daarna zal je zien!

-XX-

Anke

Ps: Hulp nodig om te gaan geloven zodat je kan zien? Hulp nodig om je angsten te overwinnen zodat je JA kan gaan zeggen tegen jezelf? Doe dan mee aan mijn gratis JA challenge. Zodat ook jij je angsten kan gaan overwinnen en kan gaan doen! We beginnen maandag! Ja ik doe mee!

Pss: Zit jij er al bij? Bij de Kunst van Gelukkig Zijn Facebook groep? Nee? Kom dan bij de gezelligste community van Nederland J. Dat gaan we er in ieder geval van maken! Een plek waar je jezelf kan zijn, kan praten over wat het is dat je wilt manifesteren, ervaringen kan delen en van elkaar kunt leren! Kom jij er ook bij?!