Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.
Heb jij dat ook wel eens? Dat je mooi hebt bedacht hoe je wilt dat iets zal gaan maar het totaal anders uitpakt? Vast wel. Volgens mij heeft dat met controle te maken. En controle is wel een dingetje voor mij. Ik wil altijd graag weten hoe iets uit mag pakken. Het liefst wil je, voordat je een keuze maakt, zeker weten of iets goed uitpakt. Toch? Nu ben ik diep van binnen iemand die houdt van tempo. Niet te lang treuzelen maar doorpakken. Zo heb ik vrienden die uren (en dan echt uuuren) kunnen nadenken over welke telefoon of tv ze gaan kopen. Het hele internet afspeuren naar recensies. En dan ook nog naar de winkel gaan voor meer informatie om uiteindelijk (na dagen of weken) de knoop door te hakken (en dan kopen ze het natuurlijk via internet voor de laagste prijs. En dat dan ook zeker weten..).
Ik kan dat niet. Laatst nog, was onze wasmachine stuk. Het was ook al best een oudje en we zaten al na te denken over een nieuwe. Nou ja, na te denken. We hadden al een paar keer tegen elkaar gezegd dat het tijd werd voor een andere wasmachine maar we er hadden nog geen actie op ondernomen. En toen was ie dus stuk. In een gezin met 3 kinderen en fanatieke sporters niet heel handig. Dus er moest een nieuwe komen. En gauw. Dus ik achter de computer op zoek naar een wasmachine. Maar wat zijn er veel wasmachines! Al gauw duizelt het me aan alle kanten en heb ik geen idee waar ik moet beginnen. Al moet ik ook eerlijk zeggen dat ik er gewoon geen zin in heb. Geen zin om al die wasmachines met elkaar te vergelijken. Op een uitgebreide speurtocht te gaan naar dé wasmachine van dit moment. Ik kan wel wat leukers verzinnen (dat is waarschijnlijk ook de reden dat mijn man altijd onze vakanties uitzoekt).
En dan zeg ik tegen mezelf: boeien, ik wil een wasmachine waar veel in kan en die een beetje goed is voor het milieu. Ah, een wasmachine voor 9 kg met een goed keurmerk? Doen. Dan kan ik snel.
Lastiger wordt het voor de, voor mij, echt grote beslissingen. Zoals het opzeggen van mijn baan en echt volledig te gaan doen waarvan ik houd. Daar heb ik echt wel een paar jaartjes tegen aan lopen hikken. Eerst denken dat het niet kan. Ik kan mijn baan toch niet opzeggen? Ik heb hier toch voor geleerd. Ik heb hier voor gekozen dan moet ik dit toch blijven doen?
Dan de angst voor onzekerheid.
Maar ja, wat als ik stop met mijn baan. Hoe komt het dan? Gaat mijn bedrijf wel geld op leveren? Is het uberhaubt mogelijk om het leven van je dromen te gaan leven? Misschien moet ik niet zo zeuren en gewoon doorbijten. Het is toch alleen maar mijn leven?
Altijd maar aan het wachten op het juiste moment.
Het moment dat je genoeg vertrouwen hebt, genoeg geld hebt, het juiste idee hebt….. Totdat het besef kwam: het klopt niet. Je kunt niet eerst iets hebben (geld, zekerheid, vertrouwen…) voordat je kunt zijn wil je wilt zijn. Eerst moet je zijn wie je wilt zijn. Gaan leven zoals je wilt leven en dan komt de rest ook!
Dus als het niet kan zoals je denkt dat het moet, dan moet het maar zoals het kan. Gewoon doen! Weten wat je wilt, vertrouwen dat het er is en actie! En dat heb ik dus gedaan en ik heb er nog geen dag spijt van gehad!
-Xx- Anke
Ps: Wil jij ook weten hoe je kan zijn wie je wilt zijn zonder al te hebben wat je wilt hebben? Je leest hoe in mijn ebook ‘de 7 sleutels voor een Magisch Leven.
