Durf jij te geloven?
Durf jij te geloven? In dat het kan? Het leven leiden dat je echt wilt? Een goed leven. Een fijn leven. Een superformiweldigeindefantakolosachtig leven? Je weet wel, zo’n leven waarin alles lukt en alles kan? Waarin je doet wat je wilt, wanneer je het wel en (ook heel belangrijk) hoe je het wilt?
Ja? Top! Ik lange tijd namelijk niet. Misschien wel de eerste 30 – 35 jaar van mijn leven niet. Niet dat ik nu vond dat mijn leven beroerd was of zo. Echt niet. Ik heb de meeste jaren gedacht dat ik het best ok voor elkaar had. Ik bedoel, mijn ouders zijn nog steeds bij elkaar (sterker nog, bij ons in de familie is niemand gescheiden), familie feestjes zijn altijd leuk en gezellig, ik heb nu zelf een fijn gezin, een mooi huis, altijd een ok baan gehad, financieel zat het ook altijd prima. Niet super geweldig, maar ook niet slecht of zo.
Dus niet dat ik een slecht leven had. Maar toch, dan sprak je wel eens andere mensen bij wie het allemaal zo gemakkelijk leek te gaan. Of je zag op tv mensen voorbij komen die zoveel meer vrijheid, plezier en passie leken te hebben.
Hoe kon dat nou? Waarom zij wel en ik niet? Waarom had ik toch altijd het gevoel dat ik een figurant was in een ander zijn serie in plaatst van de ster in mijn eigen show?
Ik denk omdat ik niet durfde te geloven. Dat dit voor mij ook mogelijk was. Dat ik ook een leven vol vrijheid, passie en plezier kan hebben. Dat ik de ster in mijn eigen show mag zijn.
Wat ik geloofde? Dat het ok is om succesvol te zijn maar dat je er wel hard voor moet werken. Dat het met een prijs komt. Geld komt niet vanzelf naar je toe daar moet je wat voor doen. Veel werken en hard werken. Dat de enige manier is om vooruit te komen in het leven is hard te werken, geld te sparen en dan hopen dat op het moment dat jij eindelijk met pensioen mag er en nog wat geld in de pensioen pot zit maar ook dat je überhaupt nog een beetje gezondheid over hebt om hier van te genieten. Zo iets.
En dat deed ik dus. Werken. Hard werken. Veel werken. En sparen. En als mensen dan zeiden, goh Anke, hoe houd je het vol, 4 dagen werken, 3 kinderen en nog een eigen bedrijf ernaast. Hoe doe je dat?
Euh, nou gewoon doen? Niet zeuren maar doorgaan. Zoiets.
Maar ja, dat houd je natuurlijk best even vol maar op een gegeven moment is het klaar. Niet eens zozeer door het ‘harde’ werken. Of het veel werken. Ik werk nog steeds veel. Ik ben nog steeds regelmatig ’s avonds bezig met mijn werk. Wat dan het verschil is? Het voelt niet als werk! Ik doe wat ik leuk vind. Ik doe waar ik van houd!
Hoe leuk is dat!
Nou superformiweldigeindefantakolosachtig leuk kan ik je vertellen!
En hoe vraag je? Hoe heb ik de stap kunnen zetten van zwoegen in een baan waarin ik het niet meer naar mijn zin had. Waarin ik het gevoel had te moeten dansen naar de pijpen van wie op dat moment weer mijn leidinggevende was? Naar de vrijheid, de passie en het plezier dat ik nu ervaar als ik ‘aan het werk’ ben? Hoe ik dit heb kunnen doen?
Komt ‘ie. Mijn magische truc:
Door te geloven!
Geloven! In mezelf. In God. In het Universum. Dat het kan! Dat wat ik wil, wat ik verlang, mogelijk is. Dat ik niet naar iets zou verlangen dat ik niet waar zou kunnen maken. Dat het Universum of God niet zo wreed is.
Grappig is dat. Ik ben gelovig op gevoed. We gingen elke zondag naar de kerk. Maar ik heb nooit in hel en verdoemenis gelooft. Ik heb nooit in een wrede God gelooft. Ik zie mezelf nog fanatiek hier over praten tegen ouders op een catechisatie bijeenkomst.
Waarom heb ik dan wel zoveel jaren gelooft dat het ultieme geluk niet voor mij weggelegd zou zijn? Waarom heb ik dan wel gelooft dat ik niet kon doen wat ik echt wilde. Dat ik mijn hart niet mocht volgen. Dat dit nooit goed uit kon pakken? Mmm, blijkbaar kwam dit toch nog weer een stukje dichterbij. En mocht ik dus leren om te durven. Te durven geloven. In mezelf.
Maar gaandeweg ben ik een believer geworden. Ik geloof! Ik geloof in goedheid. Ik geloof in dat alles mogelijk is. Ik geloof oprecht dat je het leven kan creëren dat je wilt!
En vanochtend realiseerde ik me: ik doe ik! Ik leef het leven van mijn dromen! Ik ben vrij om te doen wat ik wil, wanneer ik het wel en hoe ik het wil. Ik doe waar ik van houdt. Ik heb passie voor wat ik doe. En ik heb zoveel plezier. Ik geniet!
Ik durft te geloven en ik durf mijn gevoel te volgen. Dat is het verschil. Een wereld van verschil!
En jij? Durf jij te geloven?
-XX-
Anke
Ps: Ja, durf jij te geloven? Durf jij op je gevoel te vertrouwen? Durf jij je eigen leider te zijn? Want daar gaat het tenslotte over. Je eigen leider te zijn. Bewust aan het stuur van je leven te zitten. En dan dit stuur niet lukraak een kant op te trekken maar je te laten leiden. Door wie? Je ziel. Je innerlijke stem. Je innerlijk weten. Net hoe je het noemen. Als je dat kan. Dan wordt het leven zoveel leuker en makkelijker! Als je dit eenmaal hebt ervaren dan wil je nooit meer anders! Dan neem je geleide actie! In plaats van actie. En geleide actie is flow, is leuk, is relaxed, is soepel. Terwijl actie moeilijk is, hard werken, ploeteren, pushen.
Hoe je dat doet? Op je gevoel vertrouwen? Je eigen leider zijn? Daar ga ik je mee helpen! In mijn nieuwste online workshop ‘Vertrouw op je gevoel en wordt je eigen leider’ ga ik je laten zien hoe ook jij je kan afstemmen op je innerlijke stem en jezelf bewust kan sturen naar het leven van je dromen!
Wanneer? Woensdag 21 juni van 10 tot 12. Gewoon thuis, achter je computer. En als je er niet live bij aanwezig kan zijn? Geen probleem .Je krijgt na afloop de opname toegestuurd.
Ik heb er zoveel zin in…… Ben druk bezig met de voorbereidingen. Vanaf donderdag gaan de deuren van deze workshop open en kan je je opgeven. Dus houdt mijn facebook pagina en je mail in de gaten! Zeker weten dat je niets mist? Zet je dan hier op de wachtlijst!
Pss: Heb je al gehoord van De Kunst van Gelukkig Zijn facebook groep? Nee?! Nou, de facebook groep om ervaringen en tips en tricks te delen over doen wat je echt wilt. Het is fantastische vrijdag vandaag. Een mooie dag om erbij te komen!
