Laat jij je weerhouden door angst?
Laat jij je tegenhouden door angst? Doe jij dingen die je graag zou willen niet omdat je bang bent? Bang dat je het niet kan. Bang dat je voor gek staat. Bang wat anderen van je zullen zeggen. Bang dat je niet goed genoeg bent. Bang of je dan de hypotheek nog wel kunt betalen?
Angst is zo’n gek iets.
Het is eigenlijk een soort sluipmoordenaar. Je hebt het niet in de gaten maar langzaam maar zeker sluipt de angst dichter bij. Een voor je het weet ben je er van doordrenkt. En verlamt hij je. Leef je al het ware op de handrem. Je remt jezelf af en doet niet wat je eigenlijk zou willen omdat je bang bent. En dit is toch eigenlijk een beetje dood gaan? Je leeft in ieder geval niet echt.
Ik zie het nu dagelijks bij mijn jongste dochter. Na 4 weken met haar been in het gips te hebben gezeten is ze nu sinds een week gips vrij. Was ik eerst nog heel hoopvol (ah, nu kan ze weer lopen en wordt het thuis allemaal weer een beetje makkelijker), zie ik het nu even wat somberder in.
Ze is namelijk bang.
Bang om te staan. Bang om te lopen. Bang om de trap op te gaan. Bang om de trap af te gaan. Bang om achter op de fiets te zitten. Waarom? Omdat ze bang is dat het pijn gaat doen. En omdat ze bang is te vallen en weer haar been te breken. Het gekke is, dat als ze het dan uiteindelijk wel doet (staan, proberen een paar pasjes te zetten, schoenen aantrekken ed), ze helemaal geen pijn heeft. Maar blijkbaar zijn we hardleers want de volgende keer is de angst weer net zo hardnekkig aanwezig en begint het hele feest (met huilen en gillen) weer overnieuw.
Ik had ook beter moeten weten want bij ons in huis is Lena de grootste angsthaas. Ik bedoel, ook voor dit gedoe met haar gebroken been durfde ze nog niet eens op haar fietst met zijwieltjes te fietsen. Vond ze eng. En ik kan nog wel wat meer verhalen vertellen. Ze is gewoon snel bang. En nee, ik weet het, dat heeft ze helaas niet van een vreemde.
Ik ben ook zo lang bang geweest.
Bang om te gaan doen wat ik echt wilde. Want ja, kan ik dat wel? Wat gaat mijn familie daar van zeggen? Kan ik daar wel mijn geld mee verdienen? En dus deed ik het niet. Ik bevroor. Stond als het ware stokstijf stil en bleef zitten waar ik zat. Ik leefde vol op de handrem. En ik probeerde wel eens wat hoor. Ik begon een bedrijf naast mijn baan in loondienst. Maar als ik heel eerlijk ben, dat werkt gewoon niet. Voor mij niet in ieder geval. Ik ben zo’n type dat overal 100% voor wil gaan en een baan goed doen plus een eigen bedrijf opstarten. Het vrat me leeg om het maar even eenvoudig te zeggen.
Wat voor mij het keerpunt was?
Het besef dat het leven toch niet bedoeld is om bang te zijn? Het leven is toch om te leven? Voluit te leven! Te genieten. Het besef dat het leven bedoeld is om leuk te zijn! Toen dat echt goed tot me doordrong durfde ik uiteindelijk de handrem er van af te halen en mijn voet vol op het gaspedaal te zetten. En nu scheur ik met volle vaart vooruit en ik vind het heerlijk!
Ben ik nog wel eens bang?
Natuurlijk! Maar nu kan ik, als ik een angst op voel komen, deze rustig aankijken en zeggen: ok, ik ben bang. Dat is prima. Maar ik doe het toch! Wan tik ben die persoon die gaat voor wat ze wilt! Ik leef!
En dit is echt niet zonder slag of stoot gegaan hoor. Wil je weten welke stappen ik heb gevolgd om van angst naar durf te gaan zodat ik kon gaan doen wat ik echt wilde en echt te gaan leven? Download dan mijn gratis ebook ‘de 7 sleutels voor een magisch leven’ en ontdek de 7 sleutels hoe ook jij het leven kunt creëren wat je wilt!
-XX- Anke
Ps: En Lena? Soms heb ik het gevoel dat al mijn oude angsten in haar zitten. Dat zij ze als het ware opgezogen heeft. Dus we blijven gewoon door gaan. Haar aanmoedigen en motiveren. Zodat ook zij haar angsten kan overwinnen. En weer echt kan leven. Ik heb er alle vertrouwen in dat haar dit gaat lukken!
