Wat wil jij wel van de daken afschreeuwen? Wat vind jij dat iedereen moet weten? Waar ben je zo gepassioneerd over dat je er wel over kan blijven door praten? Dat de mensen om je heen denken: daar heb je haar weer? Of heb je dat helemaal niet? Heb je niets te schreeuwen? Ben je nergens gepassioneerd over? Voel je het niet? Dat brandende verlangen? Dat vuur in je? Dat vuur van willen. Iets. Creëren. Delen. Met de wereld. Een impact maken. Een verschil maken! Het verlangen om een verschil te maken in de wereld? Er toe te doen? Maar wat dan? En hoe?

Wat ik geloof? Wat ik zeker weet. Want dat is geloven toch? Zeker weten? Wat ik geloof is dat we hier voor een redenen zijn. Allemaal. Jij ook. Een reden. We zijn met een reden hier op deze aardbol belandt. En die reden was zeker weten niet om gewoon maar de dag door te komen. ’s Ochtends op te staan. Je naar je werk te slepen. Je overweldigt en gestrest voelen. De hele dag. Aan het eind van de dag weer thuis te komen. Snel, snel wat eten in elkaar flansen. Daarna nog even tijd voor je kinderen. Samen op de bank. (Of erger nog, overhoren! Daar loop ik nu tegen aan met een zoon net op de middelbare zoon. Verschrikkelijk!) En dan, hup naar bed. Op naar de volgende dag.

Met in het weekend misschien een beetje meer tijd. Een beetje maar. Want dan moeten er kinderen naar de sport worden gebracht. Boodschappen gedaan. Het huis aan kant. En dan is er dus de zondag nog over. Om thuis wat om te prutsen. Familie te zien. Dat soort dingen.

Dat is toch niet de zin van je bestaan?!

Maar wat dan wel? Met die vraag ben ik zelf al jaren aan het worstelen. Ik weet nog dat ik vroeger dacht: je wordt geboren, gaat naar school, gaat aan het werk. En dat is het dan. Dat blijf je dan de rest van je leven doen. Totdat er een keer tegen je wordt gezegd: dank je wel. Nu is het klaar. En mag je van je rust genieten. Of te wel: je bent oud. En dat is het dan. Leven. Dat kan toch niet? En ik voelde ook echt tot in mijn tenen dat dit niet zo kon. Dat het niet zo was. Dat er meer in het leven was dan dit! Maar ja, wat dan?

En dit is direct het bewijs. Het bewijs dat je met een reden hier op aarde bent. Dat je een missie te vervullen hebt. Dat je hier iets te doen hebt! En als je dit niet doet. Als je niet aan deze missie werkt. Dan heb je het gevoel dat je je tijd aan het verdoen bent. Bewust of onbewust. Misschien weet en voel je het bewust. Misschien voel je het onbewust. Voel je de onrust. Voel je de onvrede. En snap je niet precies waardoor. Waar dit gevoel dit gevoel vandaan komt. Want je hebt het toch goed? Een ok baan, een ok huis, een ok leven. En je vrije tijd prop je zo vol, letterlijk en of figuurlijk, waardoor je die onrust maar niet constant hoeft te voelen. Maar toch is het er. Zit het er. Waarom?

Omdat je niet doet waarvoor je hier op aarde gekomen bent! Omdat je verstoppertje aan het spelen bent. Voor jezelf! Voor de wereld! Je niet je missie aan het leven bent!

En heeft dan echt iedereen een missie? Is dan echt iedereen hier met een doel op aarde? Ja! Ik geloof dat echt! En natuurlijk, is de ene missie ‘groter’ dan de andere. En daar bedoel ik niet mee dat de ene missie belangrijker is dan de andere. Nee. Een missie is een missie. Die is belangrijk. Hoe groot of klein die ook is. Maar hij zit er. Hij is er. En je voelt het. Je voelt hem. En dan? Wat dan? Hoe dan? Hoe kom je bij die missie? Hoe kom je bij de zin van je bestaan? Bij wat jij hier op aarde te doen hebt? Hoe kom je tot de kern?

Vragen stellen! Altijd vragen stellen! Aan jezelf! Het werk doen. Het innerlijke werk. Je verbinden met je innerlijke stem. De antwoorden uit jezelf halen. Want ze zitten er! Je hoeft je er alleen maar voor open te stellen en ze toe te laten!

Meer is het niet. Moeilijker is het niet!

We maken het onszelf soms zo moeilijk. En ja, dan overkomt me zelf ook nog vaak genoeg. Maar dat is je hoofd. Je hoofd die allerlei apen en beren op de weg legt. Die er niet zijn. Niet werkelijk in ieder geval. Missie dus. Een doel in je leven. Zingeving. De reden van je bestaan.

Voel jij die onrust? Voel jij dat er meer is dan dit? Dat je meer in je mars hebt? Dat je meer te doen hebt hier op aarde?

Doe het dan! Doe er wat aan! Leef je passie! Leef doelgericht! Leef je missie!

-XX-
Anke

De Kunst van Gelukkig zijn

Ps: Zit je nu met de handen in je haar en denk je ‘maar hoe dan?’. Hoe doe ik dit nu? Hoe kom ik er nu achter wat mijn missie is? Wat ik hier op aarde te doen heb. En dan? Als ik dit weet? Wat doe ik dan? Hoe zorg ik er voor dat ik ook daadwerkelijk mijn missie ga leven? Moet ik dan mijn baan opzeggen? Al mijn schepen achter me verbranden? Ik weet niet of ik dat wel kan. Of ik dat wil durf. Is er geen andere manier?

Loopt het je even over de schoenen en voel je dat je hulp nodig hebt? Hulp om te ontdekken wat het is dat jij hier op aarde te doen hebt? En hoe je ook daadwerkelijk kan gaan doen? Hoe je al die zogenaamde apen en beren op de weg aan de kant kan gaan zetten. En kan gaan creëren! Je missie! Een doelgericht leven! Het leven van je dromen!

Laat mij je dan helpen! Ik heb ruimte voor 1 á 2 personen om 1 op 1, samen, aan de slag te gaan. Zodat jij gaat ontdekken! Wat je hier op aarde te doen hebt! En gaat doen!

Meer weten? Vraag een gratis gesprek met me aan via de site en ik neem contact met je op!

Ja dat wil ik!

Pss: Oh en nog wat 🙂 . De masterclass ‘Verbind je met je innerlijke stem’ komt er aan! Volgende week. Ergens. Gaan we samen aan de slag. Online. Laat ik je zien hoe ik het doe. Mezelf verbinden. Met mijn innerlijke stem. Waar ik mijn inspiratie vandaan haal! Ik kan niet wachten. Dit wordt super leuk! En intens! En heel erg waardevol!